In de interviewserie ‘de VBCN onder voorzitterschap van’ Sabrina Kamstra’

04 06 2021

In de interviewserie ‘de VBCN onder voorzitterschap van’  Sabrina Kamstra’

info

De Vereniging Bedrijfscollecties Nederland (VBCN) vierde in 2020 haar 15-jarige jubileum. Om te komen tot het vastleggen en overdragen van de groeiende geschiedenis van de vereniging heeft de huidige VBCN Voorzitter, Anne Clement van Vugt (kunstcollectie Erasmus Universiteit), een nieuwe VBCN traditie in het leven geroepen waarbij oud VBCN Voorzitters door haar geïnterviewd worden. In de interviewserie, met de titel ‘de VBCN onder voorzitterschap van...’, werd op 4 juni 2021 de 2e Voorzitter van het VBCN bestuur, Sabrina Kamstra (kunstcollectie AMC), digitaal geïnterviewd. 

Sabrina Kamstra heeft als 2e Voorzitter van het VBCN Bestuur een belangrijk aandeel gehad in de vorm die de huidige VBCN heeft. VBCN Leden werden uitgenodigd om het interview digitaal bij te wonen. Het interview startte met een korte toelichting, waarna Anne het feit dat het even duurde voordat Sabrina overgehaald kon worden om Voorzitter van het VBCN bestuur te worden benoemde. Eerder, tijdens zijn interview vertelde de 1e VBCN Voorzitter Alexander Strengers dat Sabrina pas na lang aandringen inging op zijn verzoek. Aan Sabrina werd gevraagd waarom ze er lang over na moest denken en hoe lang dat dan was. Een combinatie van factoren maakte dat ze er zo lang over deed; ‘een drukke baan’, ‘had al veel te doen’, ‘had al diverse adviesfuncties’ en ‘ook wel een beetje om Alexander te plagen’. Het duurde volgens haar toch minstens wel twee jaar voordat ze er op inging. Sabrina was daarvoor nog geen lid van het bestuur maar adviseerde het bestuur wel met regelmaat. Uiteindelijk koos ze er voor om het wel te doen omdat ze het belangrijk vond. Daarbij verklapte Sabrina dat ze het ook eigenlijk wel wilde maar dat ze dat nooit aan Alexander verteld heeft. De vraag die vervolgens aan Sabrina werd voorgelegd was er eentje die aan haar gesteld werd namens haar voorganger Alexander; ‘Sabrina, Is ook ooit tegen jou gezegd; ‘als je nog iets geks zegt zetten we je af hoor’? Volgens Sabrina is dat nooit tegen haar gezegd. Dat had volgens haar ook veel te maken met de persoon die Alexander was. Hij werd ook niet de voorzitter genoemd maar de VEURzitter. De volgende vraag van Alexander was ‘Sabrina wat trof jij aan?’ Wat zij aantrof ervaarde Sabrina als een ongelofelijk leuke club collega’s waar ze met veel plezier mee heeft samengewerkt. Mensen waarmee ze passie, de liefde voor- en kennis van kunst kon delen. Een feest van herkenning. Binnen de eigen organisatie werd overwegend een geïsoleerde positie bekleed, binnen de VBCN en het bestuur werd de expertise met elkaar gedeeld. Dat was heel fijn! Wat ze ook merkte was dat ze toen nog niet door iedereen voor vol aangezien werden, zoals door bv curatoren van musea. Dat tekende toen nog de positie van de VBCN. Ze vond het belangrijk om daar aandacht aan te besteden. Er werd daarover destijds een pittig debat gevoerd dat leidde tot overeenstemming en een publicatie. Het doel was om de VBCN een ‘geheel’ te maken, naar buiten toe gericht en gericht op uitwisseling van kennis en expertise. Langzamerhand verdween de ‘verdedigingspositie’ van bedrijfscollecties en ging het steeds meer om content, inhoud en professionalisering. Op de vraag; ‘Welke gebeurtenissen zijn bepalend geweest voor de VBCN tijdens jouw voorzitterschap?’, antwoordde Sabrina dat eigenlijk alle momenten even belangrijk zijn geweest. Wel noemde zij met name; het uitgeven van VBCN bedrijfscollecties (het groene boekje), het tot stand brengen van VBCN Open (waar door haar destijds veel tijd aan werd besteed) en de conferentie n.a.v. het 10-jarig bestaan van de VBCN, ‘the Art of Impact: Hoe kunnen bedrijfscollecties aanhaken op de ontwikkelingen in de kunst en samenleving?’. Na de conferentie was er naar haar gevoel geen ruimte meer over om te denken dat bedrijfscollecties slechts de hobby is van de Raden- of Colleges van Besturen en dat het belang ervan nu toch echt gevestigd was. Wat daar aan bijdroeg was de start van een onafhankelijk en wetenschappelijk onderzoek naar de impact van bedrijfscollecties door de UvA, gefinancierd door NWO. Het verschil tussen de betekenis van de VBCN toen en nu zit hem, volgens Sabrina, vooral in wat er nu gebeurt en nog gaat gebeuren als gevolg van de pandemie. Bij veel organisaties zijn werknemers minder op kantoor. Het belang van de bedrijfscollectie kan daarmee onder druk komen te staan. Er is minder gelegenheid om kunst te ervaren en dat wordt gevoeld als gemis door alle lagen binnen de maatschappij. Maar dat gemis bevestigd ook de noodzaak! Het is van belang om te zoeken naar nieuwe manieren om vanuit de bedrijfscollecties in de ‘behoefte’ te blijven voorzien. Op de vraag ‘Wat is jouw belangrijkste advies aan mij als huidige voorzitter van de VBCN?’, antwoorde Sabrina dat transparantie het allerbelangrijkste is; ‘Wees en blijf transparant en zorg waar mogelijk voor contactmomenten, betrek alle leden erbij. Iedereen mag zich gehoord voelen. Juist in de breedte daar ligt een uitdaging maar ook de kracht van de vereniging’. Daarbij gaf ze aan dat het vooral van belang is om vooruit te blijven kijken en mee te bewegen op de maatschappelijke ontwikkelingen; ‘Hoe wil je over 5 jaar op deze periode terugkijken en over 20 jaar? Blijf zoeken naar de externe legitimering’. Dat laatste is ook een van de punten en aanbevelingen die zijn voortgekomen uit het eerder genoemde UvA/NWO onderzoek. Tot slot werd aan Sabrina gevraagd wie haar opvolgde als Voorzitter van het VBCN bestuur. Dat is Sanne ten Brink (ING Collectie), die er volgens haar wel over na moest denken maar niet echt overgehaald hoefde te worden. Op de vraag ‘Welke vraag zou jij aan Sanne willen stellen?’ volgden twee vragen; ‘Sanne, hebben we wel genoeg gelachen?’ En ‘Wat heeft de VBCN voor jou betekent?’ We nemen de adviezen van Sabrina ter harte en nemen haar vragen aan Sanne mee naar het volgende interview!

Wie houdt nu niet van cookies