Volgens filosoof Ton Lemaire staat de hedendaagse mens innerlijk los van de ruimte waarin hij zich bevindt. Hij is, in Lemaires woorden, "gedelokaliseerd". Dit betekent dat we ons overal min of meer thuis voelen. Tegelijkertijd zijn we nergens echt op onze plek. Vaak zijn we toerist in een bekende ruimte: we verkeren veel op niet-plaatsen als winkels, wegen, luchthavens en stations. Aan zulke plaatsen kun je je niet hechten. De wachtkamer is ook zo'n niet-plaats. Kunstenares Daniëlle van Ark heeft zich in deze tentoonstelling gebaseerd op Lemaire's theorie, de functie van de tentoonstellingsruimte in de Nederlandsche bank en het lied 'Waiting Room' van post-hardcore band Fugazi. Dit nummer uit de jaren '80 behandelt tegenwoordig nog steeds actuele thema's als identiteit, zelfwaarde, vrees voor de toekomst en de behoefte van mensen om het te maken.
De expositieruimte zelf is veranderd in een plek met clichébeelden als verouderde tijdschriften, kunst aan de muur, een kapstok en vitrinekasten. Een non-descripte ruimte waar het onduidelijk is op wat of wie je wacht, en waar je wordt geconfronteerd met het leven zelf.
Tijd bevriest
De installatie toont onder anderen zestien keramieken "stoelen" die in de wachtruimte zijn geplaatst, gemodelleerd naar de Eames side shell. Dit was de eerste massa-geproduceerde plastic stoel, een designicoon, een gewild verzamelobject en hét archetype van de wachtkamerstoel. De fragiele kuipjes staan op stapels tijdschriften. Doordat jaargang op jaargang ligt en niet is door te bladeren bevriest de tijd als het ware.
Vintage
In drie vitrinekasten staat in elk een hergefotografeerde en vergrote persfoto. De afbeeldingen zijn door de manier van presentatie niet in één oogopslag in zijn totaliteit te bekijken. De installatie laat Daniëlle's dualistische relatie met het medium fotografie zien. Doordat de werken achter glas staan, zijn opgerold of zijn dubbelgevouwen wil ze de rekbaarheid van wat een foto is en de leesbaarheid van een beeld tegen elkaar uitspelen.
Universele uitspraken
De vijf houten panelen zijn geprint met uit tijdschriften gescheurde citaten. Dit zijn quotes van beroemde acteurs en kunstenaars die Daniëlle zelf had kunnen doen of misschien wel ooit heeft gedaan. Opnieuw gefotografeerde en uitvergrote postkaarten met landschappen zijn een kwartslag gedraaid, waardoor ze lijken op rorschachtesten.
De ruimte oogt vertrouwd, maar is tegelijkertijd onbekend.
De tentoonstelling is van 18 mei tot 29 juni in de Kunstruimte van De Nederlandsche Bank, Westeinde 1 te Amsterdam op werkdagen op afspraak te bezichtigen. Een afspraak maken kan per e-mail (kunstcommissie@dnb.nl) of telefonisch (020-5242183). Legitimatie is verplicht.
Wie houdt nu niet van cookiesEssentiële cookies
Deze cookies zijn noodzakelijk voor de goede werking van de website en worden altijd geplaatst.
