Herplaatsing kunstwerk Guido Geelen

Het kunstwerk, dat officieel geen titel heeft en al snel de bijnaam Koe en Varken kreeg, stond tot een paar jaar geleden op de daktuin van het Wilhelmina Kinderziekenhuis. Het beeld diende plaats te maken voor een huiskamerproject. Koe en Varken gingen een onzeker bestaan tegemoet en tijdelijk ‘op stal’ in het atelier van de kunstenaar die nadacht hoe hij er een nieuw beeld mee kon maken dat zou passen bij het WKZ.

Het oorspronkelijke beeld werd speciaal voor het WKZ ontworpen via een opdracht aan de kunstenaar en werd geplaatst in 1998. De koe en het varken reden destijds achter elkaar aan op een rails. Guido Geelen verwees daarmee naar het circus. Hij liet Hollandse boerderijdieren een act opvoeren in de piste. Ze leken te jongleren met TL buizen die aan de dieren bevestigd waren. Door het steeds wisselende beeld van de traag rijdende dieren en het veranderende lijnenspel van de TL-buizen, was het een boeiend tafereel, bedoeld om de kinderen te vermaken.

Koe en Varken zijn inmiddels terug op honk en zijn aangevuld met een schaap en een haan, die gestapeld op elkaar staan als waren zij de Bremer Stadsmuzikanten. Aan dit sprookje heeft de kunstenaar gedacht toen hij het nieuwe beeld maakte. Het is een sprookje waarin dieren zich bij elkaar aansluiten om een nieuw huis te zoeken om in te wonen. Een gedachte die onderstreept dat we samen sterk staan en samen de dingen voor elkaar krijgen. Een mooie gedachte voor iedereen die zich in en om het WKZ beweegt.

Guido Geelen (1961) is een van de meest toonaangevende beeldhouwers van Nederland. In zijn beginjaren werkte hij voornamelijk met keramiek. Sinds de jaren ’90 is hij met meer verschillende materialen gaan werken, zoals te zien is bij Koe en Varken dat van aluminium is gemaakt. Het aluminium wordt, net als bij bronsgieten, in een mal (tegenvorm) gegoten. De mal wordt gemaakt via een methode waarbij het beeld eerst in klei wordt gemaakt, en vervolgens in was. De was wordt uitgesmolten uit de mal, waardoor een negatieve vorm overblijft die volgegoten kan worden. De kunstenaar streeft helderheid na. Hij laat de gietkanalen zitten die gebruikt worden tijdens het gietproces, zodat zichtbaar blijft hoe het beeld gemaakt is. De trechtervormen zijn de plekken waar het aluminium in de mal werd gegoten. Via de gietkanalen vult het beeld zich en kan de lucht ontsnappen, zodat het hele beeld gevuld raakt met aluminium. De oppervlakte van het beeld is geparelstraald, wat het beeld een zilveren kleur geeft.